او

از وقتی شعرهایش را خواندم

منجمم

و بگذار بگویم

 ماه در نوشته هایش  میخندد

 خورشیدی آرام در قلبش می سوزد

تا قلبی را گرم کند

و دستش

دستش ستاره بود

که چشمک میزد

 برای وسوسه ی ماندن

او

آسمان بود

و هر شب

در خوابم تکرار می شد

...